หลอนสุด! วงจรปิดเชื้อเชิญขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกบุคลากรสำนักงานจนกระทั่งวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของเหตุการณ์ประหลาด “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานสำนักงาน จนกระทั่งจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ช่วงวันที่ 4 กันยายน นักข่าวกล่าวว่า บนโลกออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก

สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกพนักงานออฟฟิศหนัก กระทั่งทำเอาจำต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่กล่าวผ่านมาแล้วได้เล่าว่า

“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญชวนขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของสถานะการณ์ประหลาดที่หาคำอธิบายไม่ได้ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาค่ำคืนภายในสำนักงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งไว้ภายในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในบริเวณถนนหนทาง เอเยอร์ ราจาห์ เครสศาสนาเชนต์

(Ayer Rajah Crescent) ของประเทศสิงคโปร์ ในขณะที่เหลือบุคลากรที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเคลียร์งานอยู่ด้านในที่ทำงานแห่งนี้คนเดียวในเวลาราว 23.57 น. ในตอนที่สหายร่วมงานของเขา กลับบ้านกันไปหมดแล้ว

ภาพจากกล้องวงจรปิด เปิดเผยให้เห็นตอนที่ พนักงานชายคนนี้ เงยดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แต่ว่าเมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่พบเรื่องผิดปกติอะไรก็ตามก็เลยกลับมานั่งทำงานต่อ แม้กระนั้นจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็เกิดเสียงดังกึกก้อง ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ข้างๆทางด้านขวามือ และก็หลอดไฟฟ้าในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้จึงลุกเดินไปดู ก่อนที่จะก้มตัวเก็บของบางสิ่งบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่หล่นบนพื้น

อีกไม่กี่อึดใจถัดมา สถานการณ์ก็ทรามลง เมื่อประตูของห้องดังที่กล่าวมาข้างต้นกำเนิดปิดเอง และหลอดไฟก็ดับลงเอง ระหว่างที่เก้าอี้ในที่ทำงานตัวหนึ่งที่อยู่ภายนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนที่เอง จนกระทั่งพนักงานคนนี้ จะต้องวิ่งหนีออกมาจากที่ทำงานด้วยความสะดุ้ง

เรื่องเชื้อเชิญขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เพราะกล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพตอนที่หลอดไฟฟ้าในห้องดังกล่าวข้างต้น กลับมาเปิดสว่างเองอีกรอบ แล้วก็ประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปัญหาสีดำ” เผยตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานศาลกล่าวประตู

ล่าสุด มีการสอบสวนจากตำรวจสิงคโปร์ ซึ่งเจอข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีบุคลากรผู้อื่นอยู่ในออฟฟิศที่นี้อีกแล้ว เว้นเสียแต่พนักงานชายคนนี้ และทางตำรวจก็ยืนยันว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่อแต่อย่างใด อย่างไรก็ดี จนถึงบัดนี้ ทั้งคนในสำนักงานแห่งนี้ รวมทั้งตำรวจก็ยังหาคำชี้แจงมิได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของผู้ใด รวมทั้งใช่มนุษย์ไหม?

เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ซอยนี้จะเป็นตรอกใหญ่ติดกับถนนหนทางเลยจ้า ที่พักที่อาศัยแถวนี้เป็นตึกแถวดูเหมือนจะทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นานับประการค่ะ ครอบครัวของเพื่อนฝูงเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตนเองคะ เขาต้องย้ายออกจากบ้านเช่าหลังเก่าเนื่องจากเจ้าของบ้านจะขายบ้าน บิดาของเพื่อนฝูงพวกเราตัดสินใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่ตึกนี้ค่ะ
เนื่องจากมีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายในการเช่าจะได้ถูกลง สมมติว่าสหายพวกเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ พ่อก็พาแม่แล้วก็พิมพ์เขามาดูที่อาคาร โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านค้าเกมคอมฯ คะ เพียงพอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นโล่งเตียนๆไม่มีห้อง ไม่รก

พอขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ต่อไปเป็นชั้น 3 ค่ะ มี 2 ห้อง เป็นห้องที่ใกล้กับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆค่ะ ทั้งยันต์ไทย จีน และห้องตรงกันข้ามที่ชิดกับบันไดฟุตบาทขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเนื่องจากขนากห้องเล็กกว่าห้องตรงกันข้ามมาก ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยบอกว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน

เล็กๆดี เหมาะสมกับนอนคนเดียว อาของพิมพ์ก็กล่าวขึ้นมาว่ามิได้นะ ห้องนี้นอนมิได้ แม่ของพิมพ์ก็เฉลียวใจว่าเพราะเหตุไรถึงนอนไม่ได้ แต่ว่าอาก็มิได้กล่าวอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อคุณแม่นอนห้องข้างบนชั้น 4 คะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับบิดาว่ามันแปลกๆนะ เพราะเหตุใดห้องนั้นถึงนอนไม่ได้ ครูบาอาจารย์ก็พูดว่าคงไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีแล้วกว้างๆมีระเบียงด้วย

เรื่อง สยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ค่ะ พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนคนเดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก ในช่วงเวลานั้นเวลาราวๆ 3 ทุ่มค่ะ พิมพ์อาบน้ำจัดแจงนอนแล้วเนื่องจากว่าอ่อนล้ากับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนหลับไปค่ะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูเสมือนพยายามจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกอกตกใจตื่นขาจับโทสับมาดูตรงเวลาเกือบจะๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์กล่าวว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ว่าไม่ได้กล่าวอะไรออกไปเนื่องจากมีความคิดว่าอา หรือแม่คงมาเช็คว่าหลับไปรึยัง เช้าตรู่มาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนนี้คนใดไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านเป็นไม่มีคะ
อาไปนอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนพ่อแม่ก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็มึนค่ะเพราะว่ามั่นอกมั่นใจมากมายว่าไม่ได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ โอกาสนี้หนักขึ้นเพราะเหตุว่าราวกับพยายามดันประตู มีเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกประตู ราวกับต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แม้กระนั้นนอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์แบบงี้เรื่อยจนบางครั้งบางคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลย
หลังจากนั้นครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกลุ้มใจที่จะอยู่ที่นี่ค่ะ ประกอบกับว่าเจ้าของอาคารเขาอยากได้อาคารคืน คือทีแรกๆที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เนื่องจากว่าจะให้ลูกชายอยู่ แต่เพราะเกิดเรื่องไม่ค่อยบวกกับคนไหนกันแน่มาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาก็เลยตัดสินใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยลำบากค่ะเนื่องจากว่าของน้อย แม้กระนั้นอาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่นั่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าเรื่องคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็บอกว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ทีแรกๆครูมีความเชื่อแบบครึ่งค่ะว่าผีมีจริงหรือไม่มีจริง พ่อบอกว่าวันนั้นกลับไปอยู่ที่บ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหอพักงอยู่ต่อจากบันได้เลยจ้า อาจารย์เหนเงาผู้หญิงผิวสีดำ ดำมากมายๆผมยาวปิดหน้า

เรื่องสยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ขา พ่อของพิมพ์ถูกใจสะสมพระ) อาจารย์ก็สะดุ้งนะคะแม้กระนั้นก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านสตรีคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) เราได้ฟังประเด็นนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยคะ เราเคยไปปฏิบัติงานกลุ่มบ้านพิมพ์ในเวลาที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่อาคารนั้น แต่ว่าไปช่วงเวลากลางวันแล้วอยู่เพียงแค่ชั้นล่งที่เปนร้านค้าเกมกับชั้นลอยคะ พวกเราคิดว่าที่อาจารย์เหนผู้หญิงคนนั้นบางทีอาจจะด้วยเพราะว่าครูมีเซ้นถึงได้พบกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นพบ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยค่ะ อยู่เพียงแค่ชั้น 1 รวมทั้งขึ้นมานอนชั้น 2 แค่นั้นจริงๆบางทีอาจเพราะว่าอารู้ประวัติความเป็นมาที่นี่เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้พวกเราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์ยืนยันว่าเปนความจริงที่พบเองกับตัว บกพร่องอะไรต้องขอโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังค่ะ แม่พิมพ์ก็ไม่ค่อยสบายใจกลัวว่าบุตรสาวจะพบอะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำทานค่ะ ต่อไปพิมพ์ก็หลับมิได้สบายขึ้น แต่ว่าเสียงแคะประตูกับเสียงเหมือนคนกระแทกประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดวันตลอดคืน ร่ำรวยแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งขา เนื่องจากว่าร้านเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนแค่นั้น
นึเป็นว่าดึกสุดๆแล้ว ธรรมดาถ้าหากลูกค้ามิได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านแล้วค่ะ อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านค้าตั้งแต่ 5 ทุ่มนะลุง มืดค่ำสุดก็ไม่กำเนิดเที่ยงคืน ลุงตาฟาดรึป่าวร้อง คุณลุงแกก็แย้งค่ะ จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้านค้า ภายในมีผู้หญิงผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้บอกอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เพราะว่าแฟนอามีความเปลี่ยนไปจากปกติที่มดลูกทำให้ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง ครูบาอาจารย์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ต่อมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงขา พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเนื่องจากว่าห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยคะ ทำครัว อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างมองร้านค้าเกม ส่วนอาจารย์ดำเนินการกลับดึกดื่นขา ระหว่างที่พิมพ์ดูโทรทัศน์อยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีอาการแปลกๆคะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องขู่ พิมพ์เหนก็งงเต็กว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์จึงเรียกแมวให้กลับมานั่งข้างๆค่ะ
แต่ว่ามันไม่ยินยอมมายังคงร้องขู่แล้วทำท่าทางเหมือนกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วกล่าวว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุไร เนื่องจากว่าด้านนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยนะ ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีเพียงแค่พิมพ์กับแมว ตอนนั้นเองพิมพ์ก็มิได้คิดอะไรค่ะเนื่องจากคิดว่าลูกแมวคงจะยังไม่คุ้นรึประกาศ แม้กระนั้นก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวออกอาการอย่างงี้ บางทีแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงเหมือนกับว่ามีใครไล่มัน ทั้งๆที่ก็ไม่คนใดกันคะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางครั้งบางคราวพิมพ์จำต้องเปิดไฟทั้งยังชั้นเพื่อลดความน่าสะพรึงกลัวคะ
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เสมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แม้กระนั้นโชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแม้กระนั้นเอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปยาวนานหลายวันเลยค่ะ ผีหลอก พิมพ์บอกว่าแน่ใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ถามคำถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่อาจจะอธิบายหัวข้อนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงคะ
สถานะการณ์ก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยๆกระทั่งพิมพ์เคยชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนภายในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งความจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนค่ะ ถึงจะเหลือลูกค้าแม้กระนั้นก็จะบอกว่าร้านจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่บ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาเป็นเวลา 7 ปีออกจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นโดยมากเปนลูกค้าขาประจำขา วันนึงที่พิมพ์ซื้อของหวานข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็สับสนแต่ว่าก็ตอบไปว่าขา อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายสินค้าก็บอกก็ดีแล้วๆมึงก็กล่าวว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังแกพิมพ์ได้หรอก เหตุเพราะร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าคนจีนแก่ๆ2 คนคะ บางคราวที่ไปจ่ายตลาดพมพ์ก็ไปช่วยป้าเอ็งชูของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นหญิงตัวเล็กนะคะแต่เทอมีความมีน้ำใจกับทุกคนมาก ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย